3738

Po 4 latach autobus szedł na złom. Ogórki też długowieczne nie były. I gdzie te niby trwalsze stare autobusy miejskie niż nowoczesne.

Zacofanie techniczne mechaników, notoryczne przeładowanie i brak części zamiennych je wykończyły. Późniejsze PR110 radziły sobie nieco lepiej. Za to Ikarus był doskonały, mocny, pojemny i bezawaryjny długo służył w Warszawie. Nowe autobusy to niestety w porównaniu z nim dziadostwo - ciężkie, ciasne w środku, z awaryjną elektroniką i paliwożerne.

Ikarusy uwielbiałem z racji moich zainteresowań, jednakże żeby dojeździły 20 lat musiały przejść szereg NB i dwie NG. Pomimo wielu napraw stan techniczny wielu Ikarusów był tragiczny nie mówiąc już o kwestiach ekologicznych (spalinami z Ikarusów do serii 51xx można było się podtruć) Pamiętam jak przyjechały w 2001 Nowe NG313 i SU15 to niektórzy mówili "fajne wozy, ale dłużej niż 5 lat nie pojeżdżą". Także wspomnienia o Ikarusach mają charakter sentymentalny.

Też uwielbiam Ikarusy i mam do nich sentyment - a kiedy przyszły nowe NG313 i SU15 to miałem co do nich różne odczucia. SU15 jak na tamte czasy powalał wyglądem, a kiedy przejechałem się NG313 po raz pierwszy to stwierdziłem że d... nie urywa. Ciasne wnętrze i brak normalnych okien zwiastował problemy na ciężkich liniach. I sprawdziło się to w 100%.

Ikarus był bardziej delikatny niż ogórki - bez ramy, delikatna kratownica.

Takie ślady rdzy po dwóch latach to wina producenta.

Ludzie z tych czasów tłumaczyli mi też, że to okres klęski urodzaju. Wozy kasowano po kilku latach, aby zrobić miejsce dla nowych, nadchodzących z przydziału. Do wozów bazujących na importowanych częściach nie było części zamiennych.

Akurat tutaj najważniejszymi problemami były: brak dokumentacji i idąca za tym niekompetencja mechaników, kompletny brak przeszkolonego fachowego serwisu, podłe materiały użyte w fabryce w ramach oszczędności, kulejąca logistyka w zajezdniach, brak części z fabryki, no i kasa na naprawy.

Sądzę że gdyby wybrano MANa lepiej by to wyglądało. To była o wiele mocniejsza konstrukcja. W Rumunii za czasów Ceaucescu nie było chyba lepiej ani z serwisem, ani z logistyką, ani z jakością dróg, a jednak ROMANy dawały radę. W Bułgarii czawdary z lat 70-tych też były na licencji niemieckiej, od Kaessbohrera chyba.

Jeśliby tego MAN-a wytwarzano w Jelczu, efekt byłby identyczny. MAN nie chciał jednak złożyć oferty bowiem mocno się szanował, a podupadająca firma Berliet zgodziła się na wszystko.