3261

OMG, taki rupieć tuż przed kasacją na linii pospiesznej do nowiutkich osiedli i to za prawie nowym, przegubowym Ikarusem?

Czy to wiadukt nad dworcem Gdańskim?

Jak najbardziej wiadukt ul. Mickiewicza nad Buczka i torami. A swoją drogą, to zestaw luster niczego sobie.

Zacna wrzutka do Berlietowej kolekcji

Kiepsko wyglądał ale dobrze jeździł do końca.

Miał dwa lusterka na zewnątrz i wewnątrz. Kolor ciemnoburaczkowy?

Na zewnątrz ja widzę trzy. Wewnętrzne - główne w tym Berliecie na ogół stosowane było w ogórkach jako pomocnicze po prawej stronie wewnątrz. Tak zapamiętałem.

Kolor buraka ćwikłowego, 3300 na obrotomierzu. Kierowca dopytywał kolegę jak można mu jeszcze zwiększyć moc. Rurę wydechową miał tak wyprofilowaną, że wyglądał jakby miał przelota. Lubiłem nim podróżować.

Najpiękniejsze dla mnie były uchwyty dyndające na każdym wertepie i wydające charakterystyczny dźwięk, kiedy człek trzymał i balansował.
(nie mylić z trzeszczeniem plastikowych mocowań poręczy) Z czego mocowanie zrobione zostało, skóra?
@chudy - może wiesz? Jesteś dla mnie autorytetem w tych modelach i latach, ja szczeniak byłem i pamiętam różnie - raczej jak przez mgłę.
Jakże wielkim zaskoczeniem było dla mnie, kiedy to idąc odwiedzić ciotkę w szpitalu, natrafiliśmy na zjazd i to tylko pod rząd 6 Berlietów. Rok był to późny '82. Znaczy, że już raczej dodatki dostawały na koniec. Albo taki zbieg okoliczności.
Takich rzeczy się nie zapomina.

Gdzieś czytałem, że w PR100 poręcze nie trzeszczały tak jak w 110. Ogólnie chyba ściany i sufit były bardziej sztywne, aniżeli W PR110.

Plastikowe uchwyty wisiały na skórzanych paskach. W filmie (chyba) Brunet wieczorową porą jest scena jak jadą 3255. Potem milicja wyciąga gościa z autobusu razem z oberwaną rączką. Generalnie pr100 był bardziej zwarty od pr110.

A jak już wzrost pozwolił mi sięgać do tych dyndających uchwytów, to się poczułem jak dorosły.

Ha ha, też tak miałem, ale chwilę później dorosłość się skończyła, bo wycofali Jelcze 😜

W 1973 jak stanąłem na palcach to dosięgałem.

Mnie za to pomagał tato. Zawsze wspinałem się na koniec, rodzice za tym nie przepadali co prawda, ale nie pozostawało im nic innego jak udać się za mną. Natomiast najlepsze dźwięki dla mnie, to jak D przy otwartych lufcikach wjeżdżał do tunelu trasy WZ, nie będąc na luzie oczywiście.

Z ilości komentarzy jakie pojawiają się pod zdjęciami PR100 można wnioskować o wielkim sentymencie do tych pojazdów

W tunelu przez otwarty lufcik słychać było dźwięk z tłumika przelotowego. Bardzo cierpiałem jak wycofali te autobusy, a byłem już dorosły.

Ja pamiętam pierwsze wcielenie Ikarusa 280 o numerze 2441, miał przy drzwiach poręcze właśnie z tymi dyndającymi uchwytami z Jelczy.