206

116 (Chomiczówka-Stegny), 122 (Piaseczyńska-Powązki), 125 (Pl. Zamkowy-J.Curie?), 174 (Dw. Gdański-Bokserska?), 179 (Dw. Gdański-już nie pamiętam), 193 (Długa-Wilanów), 195 (Huta Warszawa-Ursynów Płd), 416 (Chomiczówka-Stegny), 422 (Piaseczyńska-Powązki), 483 (Konwiktorska-Natolin), 495 (Huta Warszawa-Ursynów Płd)... zostało z nich tylko 116 (wydłużone do Wilanowa) i 503 (483), zaliczające prawie wszystkie przystanki na trasie .

Przystanek z "A", który powinien istnieć do dziś - nie miejsce, zaś forma ponadczasowa. Ot co.

I jak się pięknie prezentowała warszawska cieniowana czcionka. I komu to przeszkadzało?

Ciekawe, że taborówka 206 nie była tramwajowa. Myślałem, że wszystkie do 1984 były tramwajowe.

179 to chyba na Sadybę jeździło...

Bodajże już w 1984 roku weszło zarządzenie, iż wszystkie czcionki taborowe zewnętrzne mają mieć 19 cm wysokości w autobusach, a 13 cm w tramwajach. Krój był w autobusach uściślony, podobny do tego z R10, tyle że kolor ustalono na żółty bilardowy - kogel mogel. Chełmska musiała z rozdzielnika polikwidować wszystkie tramwajówki. Krój 19 cm był bardzo jak widać przyzwoity, a i samo wykonanie numerów niezłe. Pamiętam, że trafiłem najpierw na Sobieskiego 322 na 116, a za chwilę 319 na 122. Byłem w szoku, że likwidują tramwajówki, które po Chełmskiej mieliśmy nadzieję ujrzeć na wszystkich innych autobusach... Natomiast później z tego nowego kroju zaczęła korzystać również CWS i Woronicza.
Ciekawostką były wykorzystywane od 1981 roku koślawe białe szablony 19 cm na nowych chełmskich przegubowcach równolegle z pięknymi żółtymi tramwajówkami w ramach tejże samej zajezdni...

206 to okaz z pierwszej chełmskiej serii 201-231. Druga seria za to była znacznie ciekawsza. Autobusy bowiem miały specyfikację dla NRD. W Warszawie brakowało taboru i na Węgrzech w fabryce po naciskach naszych władz przemalowano żółtą partię wozów 260 gotowych dla NRD na warszawską, wstawiono tylko dwa okna przesuwne i przyjechała seria bez kabin i większości lufcików Ikarusów 260 na Chełmską. Otrzymały zakres 232-248. To był szał dla miłośników komunikacji. No inne niż wszystkie! A że tandetnie wyposażone... Za to jako pierwsze całą wykładzinę podłogową miały czarną. Później przerabiano je w CWS-ie na szkoleniówki lub przegubowce IK280/T4. Rozpoznać je można było po zakresie rejestracji WAA624S - WAA668S. Natomiast pierwsza seria 201-231 miała wewnątrz po bokach wykładzinę podłogową brązową, jak 280.11. Miała także białe kabiny, za to już z dzieloną szybą w drzwiach kierowcy na sprzedaż biletów. Inaczej niż w pierwszej serii 280.

Mnie akurat nie podobały się te tramwajowe taborówki na solówkach z R9. Dlatego ucieszyłem się, kiedy w końcu dostały "normalne" numery.

Otóż to, one były za małe na Ikarusy, wozy z R9 z daleka można było rozpoznać

179 DW.GDAŃSKI-SADYBA, 122 PIASECZYŃSKA-BEMOWO LOTNISKO

Skoro była "po bokach", to nie była "podłogowa" Laminat, sklejka-ok, ale nie "wykładzina podłogowa"!

@Sławek, nie o tym mowa. Chodzi o wykładzinę podłogową, której boki z podobnego materiału wychodziły na ściany boczne na ok. 30 cm. Właśnie po to, żeby nie zalewać laminatów. Praktyka stosowana w autobusach (Ikarusach także ) , z tym tylko, że zazwyczaj były w tym samym kolorze. A w tym wypadku były brązowe. Ot cała filozofia.
A 122 w 1985, to jeszcze na Powązki w tych pięknych okolicznościach przyrody .